59

چشمانت از پشت آن پنجره چوبی،آرشه ایست که بر سیم های روح من کشیده می شود آنجا که پاییز با برگ ریزان خود مرثیه ای برای این رویا می خواند، چرا که احساس می کنم سرنوشت، همچون قایقی سرگردان در اقیانوسی پر تلاطم به طرز بی رحمانه ای به سمتی نا معلوم پیش می رود.

پشت پرده دنیای ما

راجع به موضوعی بقدری مطالعه و تحقیق میکنی که دیگه احساس میکنی منبعی باقی نمونده ، جالب اینجاست که بعدش میشینی روی صندلی توی یه غروب زیبا به ماه نیمه هویدا خیره میشی و فکر میکنی بهش میبینی هنوز واقعا نمیدونی چی درسته چی غلطه!!! کدومشون دارن راست میگن..اصلا دارن راست میگن؟!!